Het leven plaatst je in een omgeving en geeft je blokkades en frustraties om te overwinnen. De blokkades vertellen je iets over jouw blauwdruk. Het vertelt je iets over de richting waarin jouw ziel wenst dat je je ontwikkelt.
Zo kan een vrouw die door haar opvoeding en levenservaring geleerd heeft zichzelf weg te cijferen, bewustzijn leren ontwikkelen over haar eigen emoties, behoeften en wensen. Leren balanceren tussen de behoeften van anderen en haarzelf is dan een levensles.
Zo kan iemand die nooit gezien is door zijn ouders, door prestaties leren zichzelf zichtbaar te maken. De levensles hierin, is leren zichzelf te erkennen!
Waar ligt jouw levensles en jouw uitdaging? Welke overlevingsmechanismen nemen automatisch jouw handelen over. Handel jij onbewust of bewust?
Door contact te maken met jouw eigen gevoelens en hier bewust bij stil te staan, los je onderdrukte gevoelens en frustraties op!
Vandaag had ik een wandelsessie met een lieve cliënt. Ik legde dit mechanisme aan haar uit: wanneer je je gedachten ziet als konijntjes dan wordt het duidelijker.
Terwijl wij wandelden in de duinen zei ik ‘Wanneer ik nu achter de konijntjes aan zou rennen en tegen jou zou zeggen kom, we gaan ze pakken. Ren jij die kant op dan ren ik de andere kant op! De kans zou groot zijn dat we beiden doodmoe worden en geen enkel konijntje te pakken krijgen! Als we zover gaan dat we een konijnenholletje in duiken worden we vies en wordt het donker, maar de meeste konijntjes kruipen toch steeds dieper en verder weg.
Onze gedachten zijn net zoals die konijntjes vaak ongrijpbaar. Onze gedachten blijven ons voeden met informatie, en blijven ideeën en oordelen produceren. We raken dan het spoor bijster of onze gedachten maken het zo donker maken dat we somber worden.
Mijn cliënte herkende dat. Ze gaf aan dat ze zich soms afvroeg waarom ze zich zo ongelukkig voelde! Het zoeken naar ‘het waarom’. Het nadenken over ‘wat zouden anderen vinden’, ‘wat moet ik doen en welke gevolgen zou dit hebben’, zijn allemaal gedachten waar je in verstrikt kan raken. Mijn cliënte kon zo diep doordenken en zo somber worden dat zij gedachten kon hebben als: ‘Wat heeft het allemaal voor zin, ik wordt nooit gelukkig!’ Ze kon zichzelf bovendien veroordelen: ‘Wat ben ik stom! Wie vind mij nou leuk!’
Ik gaf haar aan dat zelfafwijzing ook afleiding is. Evenals ‘denken’, ‘bezig zijn’, ‘je partner proberen te verbeteren’, te hard werken, verslavingen etc. allemaal afleidingen zijn van onderliggende emoties.
Emotie is energie in beweging en emoties worden door onze gedachten of overlevingsmechanismen vaak gestopt. We drukken het weg, ontkennen het omdat emoties soms pijn doen en wij die pijn instinctief proberen te vermijden. Gevolg is dat die energie vast komt te zitten. Het kan emotionele en fysieke klachten veroorzaken.
Bewust omgaan met de onderliggende emoties is wat we dan kunnen leren. In gesprek met jezelf. Zonder je te laten verleiden om de gedachten na te jagen, te snappen of proberen ‘te pakken te krijgen’.
In mijn beeldspraak over de konijntjes zou het betekenen dat je naar de gedachte kijkt, zoals je naar de konijntjes in de duinen kijkt: ‘oh kijk nou een zwart konijntje, die ziet er gevaarlijk uit, dat voelt naar, onprettig en onrustig.’ Je voelt wat de gedachte met je doet en laat hem voorbij gaan zonder ernaar te handelen. Je observeert hem maar volgt hem niet en handelt er niet naar!
Aan een andere cliënt gaf ik als voorbeeld: Er komt een gedachte ‘ik ben te dik’. In plaats van te handelen naar die gedachte en wijde kleding aan te doen. Ga je even zitten op de rand van je bed en je vraagt dat deel van jou welke deze gedachte produceert ‘bij je’ te komen. Je praat met jezelf: Jeetje dat is een kritische gedachte, ik krijg er een naar en drukkend gevoel van in mijn maag. Mijn eerste reactie is die pijn wegdrukken en iets uit mijn kast pakken om mijn lichaam te verstoppen. Om die gedachte te laten ophouden. Wat doet die gedachte, waar probeert hij me tegen te beschermen. En wat zou ik willen? Wat wil ik liever denken? Je komt er dan wellicht achter dat die zelfafwijzing jou aanzet tot handelen of dat deze gedachte probeert jou aan te zetten er iets aan te doen. Uiteindelijk probeert jouw geest door het overlevingsmechanisme van zelfkritiek, afwijzing van anderen te voorkomen. Vanuit kritiek kun je immers gaan handelen, proberen te voldoen aan andermans wensen, jezelf verstoppen, andere mensen vermijden etc.
De gedachte, die kritiek leidt jou af en verleid jou tot handelen. Tot het vermijden van het onderliggende gevoel. Onderliggende gevoelens kunnen bijvoorbeeld zijn: een gevoel van schaamte, eenzaamheid, angst voor afwijzing.
Wanneer je contact maakt met die onderliggende gevoelens zul je ervaren dat ze pijn doen, dat het onprettig is maar dat ze ook heel snel weer wegebben. De neiging om je lichaam te verbergen wordt minder en de kritische gedachte wordt minder sterk of verdwijnt.
Op deze manier ruim je blokkades op in je energie en in je lichaam.
Het zorgt ervoor dat je rustiger wordt, minder in het ‘doen’ schiet en meer aanwezig bent in jezelf!
Probeer het maar!
Soms komen de gedachten keer op keer terug. Hoe bewust je er ook mee omgaat. Het kan dan zijn dat er een beschadiging aan ten grondslag ligt. Een trauma zogezegd. Je kunt dan een levenservaring hebben die jou heeft beschadigd en waarbij de lading zo veel pijn doet dat je het niet alleen kan oplossen.
Dan kan het helpen om het onderliggende trauma te verwerken met behulp van een therapeut die bijvoorbeeld EMDR met je doet! Je kunt hiervoor ook bij mij terecht!
Comments