Waarom ik doe wat ik doe

Soms vraagt iemand het me recht op de man af: Tessa, waarom doe jij eigenlijk dit werk? Je hoort zoveel ellende. Zoveel verdriet. Wat is daar nou leuk aan? Mensen komen bij je als ze vastlopen, zich rot voelen, gebroken zelfs. En als het weer beter gaat… dan gaan ze weer. Wat haal jij daaruit?

Het is een begrijpelijke vraag. En ja, er ís een kant van mijn werk die rauw is. Ik hoor verhalen die anderen liever wegduwen. Ik voel pijn die jarenlang stil is gebleven. Ik zie hoe mensen worstelen met verlies, angst, schaamte of eenzaamheid.

Maar dat is niet het hele verhaal. Dat is slechts het begin.

Wat ik zie, is transformatie

Wat ik zie —en wat mij elke dag opnieuw raakt —zijn mensen die opstaan. Die hun verhaal aankijken, hun blokkades onderzoeken, en hun kracht herontdekken.

Ik zie mensen die keuzes maken. Die hun plek innemen. Hun stem hervinden. Die afscheid nemen van wat niet meer dient en ruimte maken voor wie ze werkelijk zijn.

En ik mag erbij zijn.

Ik mag getuige zijn van die beweging. Van trauma naar vrijheid. Van overleven naar leven. Van zwaarte naar licht.

Dat is geen ‘zwaar werk’. Dat is mooi werk.

Naast de sessies waarin ik mensen persoonlijk begeleid, adviseer ik ook ondernemers. Ik kijk met hen mee naar hun strategie, energie, richting. Ik voel, zie, benoem. Mijn intuïtie werkt als een soort richtingaanwijzer —een innerlijk kompas dat helder maakt waar de stroom zit, en waar niet.

En dat alles komt samen. De verhalen, de inzichten, de energie, waarheid. En de uitwisseling.

Want dáár draait het voor mij om. Niet zenden. Niet oplossen. Maar samen reizen. Samen kijken. Samen bewegen.

Helemaal mezelf mogen zijn

Wat mijn werk misschien wel het allermooist maakt, is dat ik er helemaal in mag zijn wie ik ben. Met alles. Mijn helderheid, mijn gevoel, mijn waarnemingen.

In de supermarkt kan ik niet zomaar tegen de caissière zeggen wat ik zie of voel. Maar in mijn werk mag het stromen. En dat is bevrijdend.

Natuurlijk blijf ik zorgvuldig en denk ik na voordat ik mijn waarnemingen deel. Toch is er ruimte om te delen wat ik zie. Voelen wat ik voel. En dát delen raakt. Verheldert. Beweegt.

Geen opgeklopt verhaal

Wat mijn werk écht zo bijzonder maakt, is dat ik werk met echte mensen. Met echte verhalen. Niet opgepoetst. Niet gladgestreken. Maar echt.

En ik mag naast hen staan. Niet erboven. Niet eronder. Maar ernaast. Als getuige. Als spiegel. Als richtingaanwijzer soms.

En dat, lieve jij, is een voorrecht. Een groot geschenk.

Ik ben niet moe van mijn werk. Ik ben dankbaar. Diep dankbaar dat ik dit mág doen.

Elke dag opnieuw.