Tegen de stroom in

Er is nog een diepere laag aan dat ‘te druk zijn’.

Alsof het niet alleen een gewoonte is, maar een oud, collectief patroon.

Een archetype dat in onze cultuur is ingebakken: het calvinistische dogma van hard werken, niet klagen, niet voelen.

Alsof rust een zonde is en succes onze waarde bepaalt.

We dragen het onbewust met ons mee.

De overtuiging dat méér beter is: meer werk, meer geld, meer spullen, meer doelen.

Maar hoe meer we doen, hoe minder we zijn.

Ik herinner me een kennis van lang geleden.

Hij had zijn hele leven hard gewerkt — tot hij ineens niets meer kon.

Hij kreeg een burn-out en bracht dagen door met zijn hond, wandelend door de duinen.

Toen ik hem sprak zei hij:

- “Het is zó zwaar, Tess. Echt niet te doen. Ik loop tegen een onzichtbare muur in.”

Hij bedoelde niet dat het fysiek zwaar was, maar energetisch.

Zijn nietsdoen ging in tegen de stroom van de maatschappij.

Hij voelde letterlijk hoe de collectieve energie hem voortduwde, terug de drukte in.

Dat is hoe diep dit patroon zit.

Ik herken dat.

Lang geleden heb ik mezelf ook volledig overvraagd.

Toen ik eindelijk moest stoppen, voelde ik hetzelfde: alsof ik aan de zijlijn stond.

Alsof de wereld doorraasde terwijl ik stilstond — en juist dáár, in die stilstand, begon het echte voelen.

Deze week sprak ik een vrouw die in datzelfde proces zat.

Ze voelde dat haar leven te oppervlakkig was geworden, dat ze haar man en kinderen kwijtraakte in de dagelijkse drukte.

Haar ziel fluisterde dat het anders mocht, maar ze ging nog een dag extra werken.

Nog even volhouden. Nog even presteren.

We hebben samen stilgestaan.

Ik gaf haar handvatten om te luisteren naar die stille fluistering van haar hogere zelf.

Zaadjes geplant van inzicht — in de hoop dat ze zullen uitgroeien tot verandering.

Want we hebben dit leven niet gekregen om erdoorheen te stormen.

Ervaren is dieper.

Ervaren is leven en léven laten.

Niet oppervlakkig overleven, maar werkelijk voelen — op fysiek, emotioneel en spiritueel niveau.

Mentale intelligentie is mooi, maar beperkt.

Pas wanneer we ook onze emotionele, fysieke en energetische intelligentie inschakelen, vinden we onszelf terug.

Dan worden we niet langer meegesleurd door de stroom van de maatschappij,

maar bewegen we vanuit de stroom van het leven zelf.