Schuld en de meeropbrengst van balans

Ken je dat gevoel? "Schuld" Mij bekruipt het wel eens zomaar onverwachts. alsof je wordt gegrepen en spanning wordt op je geleden. het voelt letterlijk alsof je ingeperkt wordt. bewegen is moeilijk en je verkrampt! Herken je dit?

Ik had een paar extra dagen vrij genomen. Heerlijk, zou je denken. Maar in plaats van alleen maar te genieten, voelde ik me schuldig. Schuldig naar de mensen die ik laat wachten – terwijl ik al een enorme wachtlijst heb. (Schuld zegt dan: Asociale Slechte ik!)

En als ik wél ga werken? Dan doe ik wat ik ontzettend fijn en leuk vind, mijn werk geeft me zingeving en ook energie! Anderzijds voel ik me schuldig naar mijn kinderen, die zomervakantie hebben en me met grote ogen vragen: "Blijf je vandaag bij ons?" (Schuld zegt dan: Slechte moeder!)

Schuld. Het is een thema dat niet alleen bij mij speelt. Schuld hoort bij het leven.

En ik kan het – eerlijk gezegd – soms tot een kunst verheffen.

We willen allemaal gewaardeerd worden. Niemand kwetsen. Het zit diep in ons overlevingsinstinct. Lief zijn betekent: erbij horen, veilig zijn.

Maar om als volwassene echt stevig te blijven staan, moet je je soms juist schuldig durven maken. "Je schuld nemen" betekent dat je, ondanks wat je hebt meegekregen in je geweten of opvoeding, tóch daarnaast ook kiest voor wat goed is voor jou.

Ik heb van huis uit geleerd: Voor anderen klaarstaan is goed; Egoïstisch zijn is slecht; Lief zijn wordt beloond.

Als volwassene weet ik: het ligt niet zo zwart-wit. Te lief zijn betekent dat mensen soms over je heen lopen of misbruik maken van je goedheid.

Voor anderen klaarstaan zonder grenzen? Dan raak je uitgeput.

En een beetje egoïsme – in de zin van tijd en energie voor jezelf nemen – zorgt juist voor balans.

Afgelopen week sprak ik Hollie. Ze vroeg zich af: "Waar zitten mijn energielekken?"

Maar eigenlijk had ze geen echte lekken – wél disbalansen.

Ik vergeleek haar situatie met een bankrekening en salaris.

Haar "energiemunten" verdiende ze door genoeg te slapen, gezond te eten en te sporten. Die munten gaf ze vervolgens uit aan haar werk, gezin en sociale contacten.

Maar er ging bijna niets naar wat ze daarnaast écht leuk vond. Waar ze van ging stralen. veel van wat ze deed wat "moeten". Hoewel ze ervoor koos, genereerde het geen energie.

Ze zei: "Maar ik rust toch uit, dat doe ik voor mezelf?"

Ik antwoordde: "Nee, je rust uit zodat je weer kunt doen wat je móét doen – niet om te doen wat je wíl doen."

Het gaat om de beweging tussen geven en ontvangen. Die beweging genereert energie!

En daar zit de sleutel. Als wat je wíl doen ook een vaste plek krijgt in je leven, genereer je juist méér energie.

Balans vinden tussen geven en nemen is geen luxe – het is noodzaak.

Net als bij schaatsen: je moet van het ene been (bijvoorbeeld geven) naar het andere (bijvoorbeeld ontvangen) verplaatsen. Alleen dan kom je vooruit. Veel mensen kunnen of het een of het andere... en dan stagneren ze in hun gevoel, werk of dagelijks leven. Wanneer je een balans kan vinden tussen het zelf en de ander. tussen geven en ontvangen, kom je eenvoudiger en met minder inspanning vooruit!

Het is een kwestie van energie in beweging brengen en de balans zoeken!

Wanneer je bij schaatsen in het midden gaat hangen kom je lastiger vooruit!

Dus durf je schuld te nemen! Niet omdat je onverschillig bent, maar omdat je wéét dat jouw energie en balans óók waardevol zijn – voor jou én voor de mensen om je heen.