Overledenen zijn overal

Mijn werk als medium betekent dat ik zowel met de levenden als met de doden spreek. Soms doe ik dat bewust, als iemand mij vraagt om contact te maken met een overleden dierbare. Maar soms… komen ze vanzelf. Dan vinden ze mij.

En als ik ze negeer? Dan vind ik ze op een andere manier op mijn pad. Steeds wanneer ik zeg nee dat doe ik niet, wordt ik in situaties gebracht dat ik het toch wil. Zoals bij het overlijden van een bekende. ineens is daar een diepgaand gesprek over het leven na de dood en ben ik in gesprek met de overledene die nog slechts enkele dagen zijn lichaam heeft verlaten. Mijn werkwijze is te wachten totdat mensen echt een jaar al zijn overleden... en dan ineens omdat de nood daar is gebeurt het toch... en de liefde stroomt. en dan ben ik dankbaar dat het er toch was... .. het lijkt een onderdeel van mijn roeping die ik soms omarm en soms schoorvoetend accepteer. ik vind mijzelf niet goed genoeg hierin. kan niet aan de hoge verwachtingen voldoen die mensen tegenwoordig hebben. Alleen ik voel de liefde vaak van de andere zijde en als de liefde er is, tja....

Ze zijn er altijd

Soms verschijnen ze subtiel. Een zacht briesje terwijl er geen raam openstaat. Een kaars die plotseling uitgaat. Een vlinder die nét iets te lang op je neus blijft zitten. Kleine signalen, bijna ongrijpbaar. Maar je voelt het. Kippenvel. Een kriebel in je buik. Een blik die je op je rug voelt branden. bepaalde signalen zijn gewoon te toevallig om toeval te zijn. zoals een wekker die afgaat op het tijdstip dat de overledene altijd uit bed moest. de overledene die jou belt terwijl diens telefoon is afgesloten. de deurbel die gaat steeds op het tijdstip van sterven van de dierbare... talloze ogenschijnlijke toevalligheden. Zoals wanneer je horloge steeds stil staat op die bijzondere tijd. het roodborstje dat met zijn snaveltje op je raam tikt...

En soms maken ze meer herrie. Zoals op het laatste event, toen een van de toiletten van binnenuit op slot was gedraaid. Er was niemand in de ruimte. Echt niemand. Toch zat de deur stevig op slot. Een plaaggeest . Hij houdt van een grapje.

Hoe weet je dat het echt is?

Sommige dingen kun je rationeel verklaren. Maar sommige dingen? Die zijn alleen te begrijpen door de ogen van een medium.

Peter van der Hurk had daar een gave voor. Zijn kracht lag in de details, in de precisie van wat hij doorkreeg. Mijn kracht ligt in de gevoelsverbinding—ik zie niet alleen de overledenen, maar voel vooral de energie en emoties die hen met de levenden verbinden.

Want dat is het bijzondere aan de dood: het is geen einde.

Alles wat ooit was, blijft bestaan

We kunnen niets wissen. Geen overledenen, geen abortussen, geen miskramen. Alles wat ooit was, is er nog steeds. Zichtbaar voor de ogen van het veld, voelbaar voor wie helderziend kijkt.

En het mooie is: wanneer we durven te kijken, wanneer we écht erkennen wat is en was, ontstaat er rust. Van binnen én van buiten.

Dus misschien voel je wel eens iets. Een rilling. Een aanwezigheid. Een hand op je schouder terwijl er niemand is. Misschien denk je dat je het je verbeeldt.

Maar misschien… is het iemand die gewoon even wil zeggen:

"Ik ben hier."

Open je hart. Kijk. Voel. En laat de energie vrij stromen.