Fred slikte zichtbaar, nadat we over zijn onderneming hadden gesproken en hij enkele doorgevingen van mij kreeg, viel hij even stil. Hij vervolgde; ‘Ik wil nog iets anders aan je voorleggen. Ik weet niet of je er iets mee kan. Mijn hele leven heb ik al nachtmerries. Steeds opnieuw in die nachtmerries die verschillend zijn, met een overeenkomst in iedere nachtmerrie voel ik mij stikken of verdrinken. In allerlei verschillende situaties voelt het dan alsof ik dood ga. Ik stik, word verstikt, krijg geen lucht etc. De nachtmerries heb ik al mijn hele leven!’
Ik keek Fred even stil aan en stelde mij in op zijn energieveld.
Het kwam in mij op om zijn familieveld te inspecteren. Ik voelde aan de energie en wist ineens dat daar iets ondergedoken zat. Voor mijn gevoel had hij een broer die niet meer leefde. Ik vroeg aan Fred: ‘Heb je wellicht een broertje verloren, erg jong onder de 1 jaar oud?’
Fred, die zelf inmiddels 61 jaar oud was, fronste zijn wenkbrauwen. ‘Ja dat klopt. Voor mij is er een broer gestorven, hij stierf bij zijn geboorte.’
Ik knikte en zei; ‘Voor mijn gevoel is er een verstrikking met zijn lot.’ Fred keek me wat ongelovig aan. Praten over zijn onderneming was hij gewend maar over dit soort zaken praten voelde voor hem toch wat onwennig.
‘Ik heb geen idee wat je nu zegt, maar ik vertrouw je. Je hebt me eerder zo goed geholpen. En ik zou echt graag van die nachtmerries af willen’.
Het voelde eerlijk en open. Fred opende zijn geest voor alternatieve oorzaken. Ik had bewondering voor zijn moed. We deden een opstelling en hierin werd inderdaad zijn doodgeboren broertje zichtbaar. De energie kon weer stromen.
Fred keek me aan door zijn betraande ogen. ‘Ik vind het zo gek tessa, ik heb hem nooit gekend, hoe kan dit me nu zo raken?’.
‘Je was verstrikt in zijn lot. Er is niet (voldoende) om hem gerouwd, en zijn lot, zijn pijn lag op jouw schouders. Je kunt de komende dagen de oefening doen die ik je hem gegeven en daarmee zul je merken dat er iets veranderd.
Fred knikte en zei dat hij dit zou doen, ook al vond hij de oefening een beetje wazig.
Een half jaar later sprak ik Fred weer. Hij zei; ‘Tessa ik heb geen nachtmerrie meer gehad. Dat opstellingengedoe heeft echt geholpen! En weet je wat, mensen zeggen dat ik er anders uit zie. Dat ik rustiger ben en me anders gedraag. Ze vinden de verandering positief!’
Ik knikte en glimlachte, blij met dit goede nieuws! Het was me al vaker opgevallen dat een familieopstelling niet alleen werkte bij mensen die er iets van af wisten of er in ‘geloofden’. Het werkte gewoon, ongeacht de persoon die zich ervoor openstelde. In de opstelling van Fred gaven we zijn overleden broertje zijn plek en daarbij ordenden we zijn familie van
herkomst.
Fred zei; ‘Het is ook gek, ik denk er al tijden over na om minder te gaan werken, maar de kogel is nu door de kerk! Ik werk een dag minder, en het gaat prima! Ik heb ook mijn oudste broer opgezocht. We spraken elkaar nauwelijks en nu hebben we een etentje gepland, ik verwacht er niks van, maar vind het toch wel leuk!’
Familieopstellingen hebben invloed, op hoe je denkt en naar dingen kijkt. Vaak worden (onbewuste) patronen doorbroken en veranderen de dingen door je nieuwe inzichten of gedrag.
Ik zou het iedereen aanraden om een familieopstelling te doen, bij mij of elders. Doe maar gewoon en daarmee zorg je ervoor dat je meer in contact komt met jouw levensenergie!
Kommentare