Ik ben een vlinder, boodschapper van transformatie

Soms denken we dat we vogels zijn. We kijken naar de wereld vanuit de lucht, voelen veranderingen in de atmosfeer, lezen energie alsof het windstromen zijn. We zoeken verbinding,

bouwen een veilig nest, vliegen omhoog wanneer het leven ons roept en landen weer wanneer we rust nodig hebben.

Jarenlang dacht ik ook dat ik een vogel was.

Ik vloog door dimensies, door werelden, door gesprekken en relaties heen. In mijn spirituele werk gebruikte ik vliegen zelfs als metafoor: het vermogen om boven situaties uit te stijgen, te reizen tussen sferen, te voelen wat niet wordt gezegd. Vogels zijn meesters van de lucht — licht, gevoelig, instinctief.

Maar er was iets dat niet klopte.

Elke keer als ik geraakt werd door afwijzing, onbegrip of oude pijn, bloedde iets in mij dieper dan logisch was. Ik probeerde het te begrijpen: waarom doet dit mij zóveel pijn? Waarom blijft het schuren, ook wanneer ik denk dat ik het geaccepteerd heb?

Tot ik naar mijn eigen vleugels keek.

Ze waren niet gemaakt van veren.

Ze waren gemaakt van licht.

Een poederachtige, etherische substantie in verbluffende kleuren — prachtig, maar kwetsbaar.

Wanneer iemand mij aanraakte op een manier die niet paste, liet het geen losse veer achter zoals bij een vogel. Het liet een veeg achter. Een beschadiging die niet zomaar herstelde. En toen zag ik het: Ik was helemaal geen vogel.

Ik was een vlínder.

Een wezen dat niet bedoeld is om in elke omgeving te overleven.

Een wezen dat niet gebouwd is op harde botsingen, maar op zachte aanraking.

Een wezen dat transformeert, inspireert, aanraakt — en zich terugtrekt wanneer de wereld te ruw wordt.

Een vlinder kan zich onzichtbaar maken door haar vleugels te sluiten en één te worden met de schors of de schaduw. Maar wanneer de zon goed staat en de omgeving veilig voelt, opent zij zich — en verschijnt een kleurenpracht die voor velen een moment van verwondering is.

De vlinder is een boodschapper van transformatie.

Van rups, naar cocon, naar lichtwezen.

Een symbool van alles wat zacht en tegelijk onverwoestbaar is.

Want haar kracht zit niet in haar fysieke stevigheid.

Haar kracht zit in haar essentie.

Een vlinder beweegt buiten tijd en ruimte.

Ze lijkt te verschijnen en te verdwijnen — net als inzichten, net als intuïtie, net als jouw innerlijke stem wanneer je ernaar durft te luisteren.

Ze komt nooit om te nemen, maar om te brengen.

Net als een kolibrie drinkt ze alleen wat de bloem kan missen: pure nectar, pure energie.

En precies dat is de boodschap van jouw eigen vlinder, de vlinder in jou:

🦋 Jouw kwetsbaarheid ís je kracht.

Ze maakt je gevoelig voor de waarheid — ook wanneer die pijn doet.

🦋 Jouw stralende aanwezigheid is een uitnodiging.

Wanneer jij opent, raakt jouw licht het hart van iemand anders en herinnert het hen aan hun eigen vermogen om te transformeren.

🦋 Je bent sterk, maar niet voor iedere omgeving.

Waar vervuiling, ruwheid of ongevoeligheid heerst, kan een vlinder niet blijven zonder zichzelf te verliezen.

🦋 Je mag jezelf beschermen.

Je mag kiezen waar je vliegt, waar je landt, bij wie je schittert — en bij wie je je vleugels gesloten houdt.

🦋 Je bent niet bedoeld om te overleven in een wereld van glas.

Je bent bedoeld om te dansen in het licht.

En wanneer je als vlinder even op iemands hand of schouder rust, weet diegene dat dat geen toeval is. Het is een zegen, een boodschap, een stille aanraking van ziel tot ziel.

Jij brengt transformatie.

Niet door te duwen, maar door te zijn.

Door te vliegen zoals alleen jij dat kunt — buiten tijd, buiten ruimte, in pure aanwezigheid.

En misschien is de grootste gift van de vlinder wel deze:

Ze herinnert je eraan dat alles in jou al getransformeerd heeft wat getransformeerd moest worden.

Want in jou en mij wonen zowel vogels als vlinders. kwetsbaar en sterk. Klaar om te vliegen!

Je hoeft alleen nog maar te geloven dat je het kunt!