Maria’s Onverwachte Ontmoeting met Spiritualiteit: "Er is waarschijnlijk meer tussen hemel en aarde..."
Maria had haar zaken goed voor elkaar. Een succesvolle vrouw, altijd scherp en gefocust op haar werk. Spiritualiteit? Niks voor haar. Ze geloofde in hard werken en resultaten boeken, dat was haar manier om door het leven te gaan. Dat geitenwollensokken-gedoe, zoals ze het vaak noemde, daar had ze niets mee. Haar voeten stevig op de grond, geen zweverig gedoe. Totdat haar beste vriendin haar op een dag meenam naar een healing event. Een wereld waar Maria zich totaal niet thuis voelde.
Een onverwachte uitnodiging
Die dag begon zoals zovelen voor Maria: druk, gehaast, en met een beetje tegenzin onderweg naar een evenement dat ze liever had overgeslagen. Ze was meegegaan voor haar vriendin, die zweerde bij dit soort spirituele bijeenkomsten. "Je hebt niks te verliezen, probeer het gewoon eens," had haar vriendin gezegd. Maria, altijd open voor nieuwe ervaringen (zelfs als ze sceptisch was), besloot om haar vriendin een plezier te doen en ging mee. Maar diep vanbinnen dacht ze al: "Dit wordt niks voor mij."
Bij het event aangekomen, was het voor haar lastig om te ontspannen. Ze voelde zich een buitenstaander tussen de mensen die allemaal leken te genieten van de rust en energie die in de ruimte hing. Maria keek om zich heen, op zoek naar iets wat haar bekend voorkwam, maar alles voelde vreemd.
Toen ik Maria uitnodigde om naar voren te komen voor een healing, wilde ze eigenlijk al opstaan en de deur uitlopen. Toch besloot ze beleefd te blijven en te zien waar het op uit zou lopen. "Wat kan er gebeuren?" dacht ze.
De healing
Ik legde voorzichtig mijn handen op Maria’s schouders. "Ik ga je niets aandoen, laat je gewoon even meenemen door wat je voelt," zei ik geruststellend. Maria voelde zich nog steeds ongemakkelijk, zo zei ze achteraf, maar liet het gebeuren. Wat had ze te verliezen? Minuten gingen voorbij, en tot haar verbazing voelde Maria ineens een stroom van emoties in zich opkomen. Het begon met een brok in haar keel, gevolgd door een intens verdriet dat haar overviel. In haar hoofd flitste het beeld van haar moeder voorbij. Haar moeder, die was overleden toen Maria 23 was. Ze had haar moeder nooit goed kunnen loslaten, het verdriet had altijd ergens diep vanbinnen gesluimerd.
Plotseling verbrak ik de stilte. "Er staat een vrouw naast je," zei ik. "Ze kijkt naar je, met zoveel liefde. Ik denk dat het je moeder is." Maria, totaal overrompeld, keek me geschokt aan. Hoe kon ik dat weten? Was dit een truc? Maar het gevoel dat in haar opkwam was te echt, te intens. Maria knikte, terwijl ze vocht tegen de tranen. Het verdriet dat ze jarenlang had weggedrukt, kwam met volle kracht naar boven.
Een onverwachte energie
"Hoe wist Tessa dit?" had Maria later tegen haar vriendin gezegd. Hoe kon ze zo zeker weten dat haar moeder bij haar was? Maar misschien was de grotere verrassing wel het fysieke effect van de healing. Toen Tessa haar handen over Maria’s buik had gelegd, voelde ze een warme gloed die door haar lichaam trok. Maria had al maanden last van buikpijn, iets wat ze steeds had afgedaan als stress. Maar na die healing voelde haar buik anders, lichter. De pijn was weg.
Na de sessie bleef Maria stil. Haar vriendin keek haar aan, nieuwsgierig naar haar reactie, maar Maria had geen woorden. Pas toen ze buiten stonden, zei ze zachtjes: "Ik weet niet wat ik net heb meegemaakt, maar er is iets gebeurd... Ik voelde iets. En het klinkt misschien gek, maar ik denk dat mijn moeder daar was. Het voelt alsof ik iets heb losgelaten dat ik al die jaren vast heb gehouden."
Twijfel en acceptatie
De weken na het event dacht Maria vaak terug aan dat moment. Ze bleef zich afvragen hoe Tessa zulke dingen kon weten. Had ze iets van haar gezicht afgelezen? Of was er toch echt iets groters aan de hand? Ondanks haar rationele aard kon Maria niet ontkennen dat er sinds die dag iets in haar veranderd was. Haar buikpijn was weg, en het verdriet om haar moeder voelde minder zwaar.
"Ik ben nog steeds niet iemand die meteen gelooft in alles wat met spiritualiteit te maken heeft," gaf Maria later toe aan haar vriendin. "Maar ik moet wel toegeven dat er meer is tussen hemel en aarde dan ik altijd heb gedacht. Misschien is het niet mijn wereld, maar ik kan niet ontkennen dat ik iets heb gevoeld, iets wat ik niet kan verklaren."
Maria’s les
Wat Maria meemaakte tijdens die healing, laat zien hoe verrassend en transformerend spirituele ervaringen kunnen zijn, zelfs voor de grootste sceptici. Soms is het niet eens nodig om erin te geloven, want het universum werkt op mysterieuze manieren. Voor Maria betekende die sessie meer dan alleen een fysieke verandering. Het was een emotionele en spirituele verlichting, een stap richting het loslaten van oud verdriet dat ze jaren met zich mee had gedragen.
In mijn praktijk kom ik vaker mensen zoals Maria tegen. Mensen die hun hele leven bouwen op logica en controle, maar soms juist daardoor vastlopen. Het mooie aan healing en paranormale waarnemingen is dat ze ons de ruimte geven om los te laten, om te voelen wat we vaak proberen te negeren. Voor Maria betekende die ene sessie dat ze niet alleen fysiek, maar ook emotioneel weer verder kon. Ze vond een stukje rust dat ze al die tijd had gemist.
Of je nu gelooft in spiritualiteit of niet, soms komen we dingen tegen die we niet kunnen verklaren. En misschien is dat juist waar de magie ligt: in het onbekende, in het onzichtbare dat ons raakt op manieren die ons verstand niet altijd kan bevatten. Zoals Maria zo mooi zei: "Ik vind het nog steeds gek en een beetje onwennig, maar misschien is er meer tussen hemel en aarde dan ik dacht."
Soms is het enige wat nodig is, een open hart en een bereidheid om te voelen.
Comments