De wijze boom

Er was eens een boom...

Niet perfect recht of symmetrisch, maar prachtig.

Zijn wortels zitten diep in de aarde, kronkelig, sterk, ergens nog zoekend.

Zijn stam draagt littekens: oude wonden, herstelde kneuzingen, krassen van een jaar met veel wind.

Op een dag komt er een storm.

Geen lichte bries, maar een echte, die je ramen laat trillen en je adem doet stokken.

De boom zegt niet:

“Ik bén de storm.”

Nee.

Hij ervaart de storm.

Hij buigt.

Hij kraakt een beetje.

Hij houdt stand waar hij kan.

En waar hij moet, laat hij los — enkele bladeren, misschien een dode tak.

Niet omdat hij faalt, maar omdat hij wijs is.

De storm helpt hem te zien wat losgelaten kan worden en waar hij kan vasthouden.

De regen geeft hem water. Nieuwe voeding.

De wind maakt hem flexibel.

De aarde verschuift, maar zijn wortels grijpen dieper.

En wanneer de lucht weer openbreekt…

staat hij daar nog steeds.

Niet hetzelfde als voorheen.

Maar sterker.

Wijzer.

En jij… jij bent net zo’n boom

Jij bent niet de storm die door je heen raast.

Je bént niet je angst.

Je bént niet je verdriet.

Je bént niet je onzekerheid of je boosheid.

Je erváárt ze.

Ze bewegen door jou heen zoals wind door een kroon van bladeren.

de storm - wat voor storm je ook ervaart- helpt je helder te zien.

Waar ligt je kracht, wat mag je laten gaan.

De storm gaat voorbij.

Altijd.

En als je goed kijkt, zie je dat elke storm je iets geeft:

nieuwe voeding, ruimte om los te laten, kracht om dieper te wortelen,

inzicht in wat werkelijk van jou is

Wanneer je je in een storm bevind, in je eigen leven ervaart dat je door iets wordt weggeblazen. Besef dan dat je net als die boom,

In de aarde geworteld bent.

In het leven staat.

En altijd, altijd groeit en sterker wordt.