De verborgen kracht van de zon

De zon is, volgens mij, veel meer dan alleen licht.

Wetenschappers hebben zonlicht uitgebreid onderzocht en ontdekt dat het uit verschillende kleuren bestaat. Ze gaan zo ver met hun bevindingen dat ze bepaalde planten, zoals sla, kunnen kweken door enkel specifieke kleuren licht aan te bieden via lampen. Sommige kleuren bevorderen de groei, maar wanneer ik die opgekweekte planten voel, lijken ze minder levendig dan planten die in natuurlijk zonlicht zijn gegroeid. Waarom dat zo is, kan ik niet verklaren. Ik ben slechts een helderziende die heeft leren vertrouwen op haar waarnemingen.

Heel gek gezegd denk ik dat wij zonlicht op een bepaalde manier ‘eten’—met onze ogen, met onze huid. Zonlicht is niet alleen een bron van vitamine D, het is ook levenslicht. We laden ermee op, en het reguleert talloze processen in ons lichaam, ook al zijn niet al deze effecten wetenschappelijk aangetoond.

Wat ik voel, is dat de voeding die de zon ons biedt nog grotendeels onzichtbaar is voor de wetenschap en daardoor wordt onderschat. Het fascinerende is dat ons vaak wordt verteld dat zonlicht schadelijk is. Ik denk dat het, zoals bij alles, om balans gaat. Zonlicht is goed, heel goed—maar té veel kan uit balans raken. Net zoals je niet vijf borden eten achter elkaar moet eten, omdat je dan vol en misselijk wordt en op de lange termijn obesitas kunt ontwikkelen, kan ook een overmaat aan zonlicht een ander soort disbalans veroorzaken.

Het leven draait om evenwicht.

Activiteit en rust wisselen elkaar af. Beweging is leven, maar te veel beweging leidt tot slijtage. De seizoenen wisselen en brengen telkens een andere vorm van voeding. Alles zit prachtig in elkaar, maar we begrijpen nog maar een fractie van hoe dit precies werkt—terwijl ons denken ons soms doet geloven dat we alles al weten.

Ik heb in ieder geval honger naar zonlicht. Ik voel hoe gezond het voor ons allemaal is om naar buiten te gaan en ons te voeden met licht!