De subtiele taal van energie

De laatste tijd ben ik me weer zo bewust van de subtiele energetische bewegingen die we allemaal kunnen voelen — als we er tenminste even bij stilstaan. Energie is iets wat we dagelijks ervaren, ook al hebben we er niet altijd woorden voor.

Onlangs zat ik met een vriendin in gesprek over een aantal onderwerpen die, voor mijn hoofd, best interessant leken. Maar terwijl mijn hoofd luisterde, voelde ik in mijn lichaam iets heel anders. Mijn energiesysteem trok zich langzaam terug. Sommige thema’s gaven me zelfs een gevoel van machteloosheid. Alsof er iets in mij naar beneden zakte. De ruimte om ons heen voelde ineens zwaarder.

En toen gebeurde er iets bijzonders. We begonnen te praten over onderwerpen die mij écht raakten: verbinding, energie, het grotere geheel. En het was alsof er een generator aanging. De energie in mijn systeem begon weer te stromen, ik werd letterlijk wakkerder. Lichter. Enthousiast. Het was zo’n voelbaar verschil.

Ik geloof dat dit bij iedereen zo werkt. Energie volgt je interesse. Wanneer iets aansluit bij jouw eigen systeem, je interesses, je waarden — dan ga je “aan”. Je energie stijgt. Je voelt je levendiger en kunt ook meer aan. Maar wanneer je ergens geen verbinding mee voelt, zak je juist uit. Je systeem trekt zich terug.

Emoties spelen daar een grote rol in. Angst, onzekerheid of verdriet kunnen je energie omlaag trekken. Terwijl gevoelens van blijheid, liefde of oprechte interesse je juist optillen. In die “omhoog-modus” kun je vaak beter omgaan met de dagelijkse tegenslagen, maar ook met dingen die je niet kunt zien, zoals de energetische ruis van technologie (5G) of de grote schommelingen in de Schumann-resonantie die we de laatste tijd zo sterk voelen.

Ik merkte het ook na een weekje vakantie in de natuur. Hoe de energieën van het dagelijkse leven waarin ik weer terecht kwam hoekiger en scherper aanvoelden. Alsof mijn aura uitgedijd en vergroot was en weer moest inschikken. Het drukke leven voelde schurender aan, ik was me er meer van bewust omdat ik een week "zijn" had gehad. Nu moest het "zijn" weer in een doe modus terug, en dat was enorm voelbaar. Alsof je een vlinder bij de vleugels pakt... Alleen nu pakte het leven mijn vleugels vast... -auw!

Voor mij is het werken met mijn gevoel én mijn emotionele energie mijn grootste kracht — en tegelijkertijd mijn valkuil. Wanneer ik vermoeid ben of emotioneel veel te verwerken heb, voel ik me minder weerbaar. Maar juist door dit bewust waar te nemen, leer ik er beter mee omgaan.

Wanneer je iets doet waar je van houdt — boetseren, schilderen, muziek maken — gaat je energie verder open, het energieveld vergroot. Maar wanneer je bezig bent met iets waar je weinig mee hebt, zoals boekhouden (als dat niet jouw ding is), verkleint het zich. Dat gebeurt ook in gesprekken. Onderwerpen, emoties en ervaringen beïnvloeden voortdurend hoe je energiesysteem zich gedraagt. Deze beweging zie ik ook in opstellingen. Het veld reageert op de betrokkenheid van de cliënt. Is de cliënt aan het analyseren, in het hoofd, dan verzwakt dit de energie. De energie in een opstelling is ook zeer subtiel en kan enorm groot en stevig zijn en veel verandering mogelijk maken. echter het veld kan maar zo ver gaan als de cliënt het -onbewust- kan nemen.

Mijn ervaring is dat hoe meer je je bewust bent van je eigen energiesysteem, hoe beter je ook waarneemt wat er in je omgeving gebeurt. Je voelt dan eerder welke energieën er om je heen aanwezig zijn, hoe die op je inwerken en hoe jij daarop reageert.

Het is eigenlijk een prachtige ontdekkingsreis. Een reis waarin je leert hoe je eigen energie zich beweegt, opent, verkleint of vergroot. En hoe je daarin kunt sturen — niet door controle, maar door bewustzijn en overgave.

Het leven blijft je uitdagen. Maar wanneer je weet waar je energie van gaat stromen, kun je steeds beter kiezen voor wat jou voedt. En dat maakt alles lichter.