
Toen ik jonger was, hadden we hypes. Knikkeren, Rubik's kubussen en ook de lolobal. De lolobal was een bal met een plateau eromheen, waarop je kon staan en – als je een beetje handig was – ermee kon springen. Iedereen wilde er een hebben, het was een echte rage. Nu lijkt het erop dat spiritualiteit de nieuwe lolobal is. Steeds meer mensen verdiepen zich in persoonlijke ontwikkeling, lezen boeken, volgen coaching en begrijpen wat er staat. Dit is een prachtige ontwikkeling, en daarnaast ontdekte ik dat deze groei ook soms zorgt dat mensen niet IN CONTACT maar UIT CONTACT gaan. Contact maken met de woorden is een deel van heling en groei. Verdieping, contact en verbinding gaat over doorvoelen en ervaren.
Persoonlijke ontwikkeling gaat voor mij dus niet alleen over kennis en begrip, maar vooral over voelen. Over in contact gaan met jezelf, met anderen en met de wereld om je heen.
Begrijpen en woorden geven aan wat je ervaart is zeker waardevol, maar niet altijd noodzakelijk. Het is belangrijker om te voelen en toe te passen, om je ervaring te laten stromen zonder deze direct in een kader te plaatsen.
Dit zie ik ook als een van de onze missies hier op aarde. Om toe te passen wat ons oerwezen weet, en snapt en begrijpt. Wat dat oerwezen niet kon was het voelen en toepassen van deze kennis. Dus als je alles 'weet' over zwemmen, betekent het nog niet dat je kunt blijven drijven in water. Zwemmen is iets wat je door het te doen kunt leren. Het leven is iets wat je kunt ervaren waardoor we groeien... In het snappen zit niet altijd de groei. Al kan het op mentaal niveau opluchting geven, houdt het 'in ons hoofd' gaan ons vaak weg van werkelijke verbinding met onszelf en anderen. Ons lichaam is een instrument, die wijst ons de weg als een kompas! Samenwerking tussen beiden brengt je verder dan alleen het snappen met je hoofd.
Net als op school worden we vaak 'hoog afgeleid'. We leren termen, technieken en methodes. We leren rekenen, schrijven en ons hoofd te gebruiken. Op het vervolgonderwijs wordt ons geleerd dat eerst de gedachte komt en daarna het gevoel. Ons hoofd wordt opgewaardeerd, terwijl ons gevoel vaak naar de achtergrond verdwijnt. We moeten alles begrijpen, analyseren en benoemen. Momenteel lijkt spiritualiteit ook in een dergelijke beweging gevangen te worden. Maar wat als dit denken over voelen ervoor zorgt dat onze energie niet vrij kan stromen? Wat als we het vastzetten in termen en concepten?
In onze maatschappij zijn er veel hoofd-mensen. Denkers. Begrijpers. En dat is niet voor niets, dat denken helpt ons enorm om pijn niet te voelen en onze ervaringen te kunnen plaatsen of zelfs te kunnen wegstoppen onder eindeloze redenaties, verontschuldigingen, vergeving etc. Wanneer we onze energie labelen met termen als copingsmechanismen, moederlijn, vaderlijn, dissociatie of narcisme, geven we er een bepaalde kleuring aan. Dit helpt om grip te krijgen op bepaalde patronen in ons leven, en het kan er ook voor zorgen dat we onszelf vastzetten binnen een bepaald raamwerk van snappen en begrijpen.
Onze gedachten creëren als het ware een plat kader, een raamwerk van vier hoeken waarin we naar onszelf en de wereld kijken. Dit perspectief kan handig zijn, maar het beperkt ook. Wanneer we ons bewust worden van dit raamwerk, kunnen we eromheen lopen en ontdekken dat de wereld veel dynamischer en kleurrijker is dan we in eerste instantie dachten. Alles is in uitwisseling; je moederlijn kan invloed op je hebben, net zoals je trauma’s, je huidige leven, je gedachten, voelen, daden en je omgeving. Alles beïnvloedt elkaar.
Ik kijk daarom het liefst vanuit het moment naar het geheel van energieuitwisseling –voor zover ik die kan waarnemen-. Ik volg mijn instinct en intuïtie en open mij voor wat zich aandient. Soms leidt dat me naar de moederlijn, en soms ook niet. Het leven past niet in een vastomlijnd kader; het volgt zijn eigen stroom, vol beweging en verandering.
Dus in plaats van alles te willen begrijpen en benoemen, nodig ik je uit om te voelen en te ervaren. Laat de energie stromen. Sta open voor wat zich aandient, en ontdek dat het leven een voortdurend veranderend geheel is dat niet gevangen kan worden in vier hoeken.
Comments