top of page
Foto van schrijverTessa van Rossen

De schaamte voorbij


Ingrid keek me aan. Mooie grote grijze en fijn gezichtje omlijst door blonde krullen. Een traan druppelde langs haar gezicht terwijl ze me zacht vertelde: Ik behandel mijzelf soms niet goed en ik schaam me om dat te zeggen…


Ingrid zocht naar liefde en verbinding schaamde zich voor de manier waarop zij dat deed. Zij had wanneer zij niet in een relatie was, wisselende contacten. Contacten waarbij ze zich na afloop niet fijn voelde maar leeg en eenzamer dan ooit.


Hoewel ze zich er niet beter door voelde was dat ‘iets’ wat deze contacten haar boden beter dan niets.


Schaamte is iets waar de onderzoeker Brene Brown veel onderzoek naar heeft gedaan. Schaamte is een naar gevoel wat je krijgt wanneer je iets ‘fouts’ doet. Het helpt je om je gedrag te evalueren en bij te sturen! Helaas hebben mensen in onze maatschappij vaak schaamte gevoelens ook wanneer ze helemaal niets fout doen!


Schaamte ontstaat vaak ook gewoonweg over onbedoeld gedrag of een (lichamelijke) eigenschap. Mensen schamen zich voor hun uiterlijk, hun wensen en behoeften, hun gedraging. Zelfs wanneer er niets mis mee is! Ze geven zichzelf op hun kop en behandelen zichzelf zonder enige compassie.


Ingrid had het gevoel dat ze zichzelf moest aanpassen en ‘niet zo gevoelig’ moest zijn. Anderen gingen ook zo om met dit soort situaties en zij ervaarden geen pijn.


Jezelf aanpassen is geen handige strategie, het lukt namelijk niet. Wanneer je blauwe ogen hebt kun je ze ook niet groen verven. Zo werkt het ook met je gevoelens. Je bent zoals je bent. wanneer je ongelukkig wordt van wisselende contacten dan kun je je gevoelens daarover niet wissen. De crux hier is accepteren van wie je bent en compassievol met jezelf omgaan.


Ingrid gaf vervolgens aan dat zij wilde leren ‘zonder verbinding’ ook blij te zijn. Ze wilde niemand nodig hebben en zelf alleen gelukkig zijn.


Een mooi streven maar ook daarin enige kanttekening. Behoefte aan verbinding is niet iets wat je moet leren overwinnen, je kunt het slechts erkennen en dragen. Verbinding tussen mensen is een natuurlijke levensbehoefte die je niet uit kunt wissen. Het is van levensbelang om je verbonden te voelen met anderen! Denk aan pasgeboren baby’s die aanraking nodig hebben om te kunnen overleven…


Ook in de natuur zien we dat fenomeen. Zelfs planten gedijen en hebben elkaar nodig om te groeien en te bloeien. Zo hebben wij mensen ook elkaar nodig om te groeien en te bloeien. Alles alleen doen is geen optie! Je kunt jezelf alleen zo gelukkig mogelijk maken, echter verbindingen met anderen, zelfs al is het geen partner is iets wat we echt hard nodig

hebben!


Wel kun je kijken met welke mensen je je probeert te verbinden. Wanneer je een beschadiging hebt opgelopen in je hechting kan het zijn dat je je probeert te verbinden met mensen die jou niet kunnen geven wat je nodig hebt. Dat kun je zien als een patroon waar je onbedoeld steeds in verzeild raakt.


Proberen te verbinden met mensen die niet kunnen geven, mensen die emotioneel niet beschikbaar zijn bijvoorbeeld kunnen jou pijn doen.


Het leren voor jouzelf te zorgen, andere partner keuzes te maken. Professionele hulp zoeken

om het patroon te doorbreken of hulp te vragen van mensen die van je houden -bijvoorbeeld een vriend of familielid- kunnen hierin oplossingen zijn.


Kortom je behoeften kun je niet aanpassen wel kun je leren om beter voor jezelf te zorgen in de keuzes die je maakt. Compassievol met jezelf omgaan vanuit begrip en liefde! Dat is waar het om gaat!

Comentarios


|

bottom of page