De boom die waarschuwde , de magie van het leven

Op een oude krachtplek, ergens tussen stenen en stilte, stond ik een tijdlang te voelen. De plek ademde geschiedenis. Je kon het bijna horen – een zachte trilling in de lucht, alsof duizenden jaren hun energie nog steeds fluisterden. Ik wilde een foto maken. Maar ik kon het geheel niet goed in beeld krijgen.

Mijn blik viel op een prachtige boom. Zijn takken reikten omhoog, stevig en uitnodigend.

“Mag ik op je klimmen?” vroeg ik zacht, terwijl ik mijn hand op zijn stam legde. “Dan kan ik vanuit een hoger perspectief het geheel vastleggen.”

De boom antwoordde glashelder, vanuit het zachte innerlijk weten dat ik in mij draag:

“Ja hoor, natuurlijk. Maar… kijk uit voor de bijters.”

Even was ik stil. De bijters? Ik had geen idee wat hij bedoelde, maar ik glimlachte om de helderheid van zijn antwoord. Ik begon te klimmen, dankbaar voor zijn toestemming.

Net op het moment dat ik mijn blote knie op een splitsing in de stam wilde zetten, zag ik het: een grote kluwen rode mieren. Precies op de plek waar ik mijn huid had willen plaatsen. De ‘bijters’ dus.

Ik bedankte de boom, met een diepe buiging vanbinnen. En ik klom weer naar beneden.

Het was een klein moment. Maar voor mij voelde het als een wonderlijke uitwisseling – een herinnering aan hoe levend, bewust en verbonden alles is. Deze magie, deze communicatie met de natuur, geeft me kracht. Het bevestigt dat ik niet gek ben. Dat de wereld meer is dan wat we met het blote oog kunnen zien. En dat we mogen vertrouwen op wat we diep vanbinnen voelen.

In mijn werk en in mijn leven wil ik mensen herinneren aan deze verbondenheid. Aan de magie van het alledaagse. Want ja, het leven is soms rauw. Oneerlijk zelfs. Ook ik weet hoe pijnlijk het kan zijn om mensen te verliezen. De rouw kan zo scherp zijn dat het dwars door alles heen snijdt.

En toch… juist op de moeilijkste momenten gebeuren vaak de meest wonderlijke dingen. Synchroniciteiten. Tekens. Een onverwacht antwoord, een vlinder op je hand, een zacht gevoel van wéten.

Ik zie het ook bij mijn cliënten. Mensen die ziek zijn, vermoeid, uitgeput. Soms kan een opstelling, een helend gesprek of een energetische interventie ruimte geven. Soms verandert er iets wezenlijks van binnen. En soms dragen zij iets wat groter is dan henzelf – iets van het systeem, van voorouders, van het collectief.

Niet alles is oplosbaar. Maar alles is betekenisvol.

Als we durven luisteren, écht luisteren, vertelt ieder leven een verhaal. Ook in pijn schuilt een boodschap. Ook in chaos is er richting. En soms komt die gewoon… uit een boom.