Henk, Sjors of iets heel anders

Mariska kwam bij me voor een paranormaal consult. Haar vraag leek eenvoudig:

"Moet ik voor Henk kiezen of voor Sjors?"

Ze had eerder een relatie gehad met Henk, nu was ze met Sjors. Beide mannen hadden eigenschappen die ze aantrekkelijk vond… en eigenschappen waar ze moeite mee had.

Ze legde foto’s op tafel en vroeg me: "Kun jij vertellen wie wie is, en met wie ik verder moet?"

En hoewel ik veel kan waarnemen, is er één ding dat ik niet voor iemand doe: die keuze maken.

Ik legde Mariska uit dat ik naast gebeurtenissen in iemands leven, ook iemands emotionele energie en levenspatronen waarneem.

En wat mij opviel, was niet zozeer iets in Henk of Sjors… maar iets in haar.

Er zat weinig diepe verbinding in haar energie – niet alleen met deze twee mannen, maar ook met eerdere relaties.

Voordat ik haar vraag beantwoordde, vroeg ik of ik eerlijk mocht zijn. Ze knikte.

Ik vertelde haar dat ze haar aandacht naar buiten richtte: op de eigenschappen van Henk en Sjors. Maar dat het echte verhaal ergens anders lag: in haar zelf, haar manier van waarnemen en verbinden. Het leek er op gericht om zichzelf te beschermen tegen echte diepe verbinding. Zodra iemand dichterbij kwam wees ze de ander af of begon ze die persoon niet meer zo leuk te vinden. De verliefdheid week en ze vond de man in kwestie saai of niet enthousiast genoeg. Té enthousiast of té lief kwam ook voor!

Ze had in feite een tweede natuur ontwikkeld in het vermijden van diepe verbinding.

Toen we samen terugkeken naar haar gezin van herkomst, kwam er een pijnlijk beeld naar voren in mijn waarnemingen: haar moeder behandelde haar vader afstandelijk, bijna afwijzend. Hij moest “niet zeuren” en zijn mond houden.

Haar vader voelde zich gekwetst, maar bleef.

En Mariska?

Zij had geleerd om weg te gaan zodra het moeilijk werd. Niet in de zin van ruzies of heftige conflicten, maar subtiel: "Niet leuk genoeg? Dan ga ik weer verder."

Het werd een patroon: telkens opnieuw beginnen, een leuke tijd beleven én telkens opnieuw de diepte ontwijken.

Langzaam begon Mariska te begrijpen dat dit misschien geen keuze was tussen twee mannen, maar een uitnodiging om haar eigen manier van verbinden aan te kijken.

Pas later in het gesprek gaf ik haar informatie over Henk en Sjors die haar kon helpen een beslissing te nemen. iets waar ze eigenlijk voorkwam. Het luchtte haar op. Het gaf een gevoel van richting, echter de keuze lag bij haar.

De échte winst van deze sessie lag in iets anders:

het besef dat, welke man ze ook kiest, de relatie alleen kan bloeien als zij zelf durft te verbinden.